Het einde nadert..

Lieve lezers,

Met nog maar 15 dagen in het vooruitzicht, komt nu het einde heel erg dichtbij. Deze weken staan in het teken van afronden. Een groot management plan moet worden ingeleverd en een laatste tentamen om onze kennis van de module te testen vindt plaats in de laatste week.

Wel heb ik afgelopen weken weer onwijs mooie dingen beleefd. Onze weekenden weg waren weer geweldig, na ons avontuur in Hogsback, zijn we een weekend naar Cintsa geweest, waar we een heel gaaf hostel hadden met de beste braai (soort van bbq) ooit. Voor het eerst heb ik quad gereden, wat overigens niet zo best ging in het begin. Op de een of andere manier vond ik soms de bosjes makkelijker om in te rijden dan de ‘normale’ route. De dag erna hebben we een onwijs ontspannende massage genomen in een 5-sterren lodge.

Vorig weekend hebben we een bezoek gebracht aan Knysna, een van de mooiste plekken waar ik ooit ben geweest. Een prachtige havenplaats met onwijs mooie natuur. Onze docent had ons vooraf de tip gegeven om de Featherbed tour te doen, die tip hebben we opgevolgd. Eerst een boottocht, gevolgd door een wandeling door schitterende natuur. ‘s Avonds gegeten aan de haven bij (natuurlijk) een visrestaurant. We hadden het erg naar ons zin, want we waren de laatsten die vertrokken. De dag erop hebben we een township tour gehad en een kijkje genomen in de rasta community. Vergeleken met Johannesburg was dit nog een redelijk ‘mooie’ sloppenwijk. Betere voorzieningen, en met een gygantisch mooi uitzicht op de Knysna Heads (waar de lagoon uitmondt in de zee). We hebben gelachen om de rasta die ons rondleidde in zijn wijk. Wietplanten zo groot als bomen waren daar geen raar verschijnsel, en ook wel interessant om te weten dat rasta’s niet alleen mensen zijn die naar Bob Marley luisteren en continu stoned zijn. Nee, eigenlijk leven ze behoorlijk gezond. Ze zijn vegetariërs, roken geen sigaretten, drinken geen alcohol en verdiepen zich in het geloof. De rasta die ons rondleidde, had een rasta tot aan zijn enkels en vertelde alles op een tjsa, hoe kan ik het anders verwoorden, chille manier. Die avond weer heerlijk gedineerd aan de haven en genoten van het eten en van het uitzicht. Knysna was ons laatste weekend ‘ver’ weg. De maandag erop hebben we de huurauto ingeleverd, omdat we de laatste weekenden moeten besteden aan school.

Nog steeds ben ik ontzettend blij met de minor die ik gekozen heb. Het meeste wat we leren is ontzettend interessant en de practica zijn geweldig. Veel mooie game(wild)drives gehad, een overnight survival en wat ik ook geweldig vond was rocky shores, in Kenton on Sea, waar we veel zeedieren hebben gevonden met onze visnetjes, zoals een octopus en zeesterren, die ik ook beiden vast heb gehouden. Maandag hebben we rifle training, waar we leren schieten, zoals de meesten wel weten, lijkt me dat ook onwijs gaaf. Ook de kleine wekelijkse assignments die we in moeten leveren zijn niet altijd even leuk, maar wel super leerzaam. Het identificeren van vogels, insecten, spinnen, reptielen, bomen, amfibieën et cetera doet je met een andere blik naar de natuur kijken. Het lastige was wel dat je overal foto’s van moest maken. Vogels vlogen soms net te snel weg, insecten en spinnen vangen was ook niet altijd een pretje maar gelukkig hadden we mazzel met de bomen, die bleven tenminste staan. Al met al is per week mijn algemene ontwikkeling flink vooruitgegaan.

De groep van 23 man in Madolo’s (zo heet onze lodge) is inmiddels echt een soort van familie geworden. We noemen het zelf ook wel eens de Madolo’s family. 24/7 op elkaars lip leven, schept toch wel een band. Ik kan er ook nog niet aan denken hoe erg ik het allemaal ga missen. Alles beleven én delen we samen. Afgelopen week zaten we twee dagen met bloedheet weer zonder enig water dat uit de kraan kwam, toch bleven we allemaal zeer optimistisch en werd er veel gebruik gemaakt van het zwembad voor alle fronten. Behoefte aan een goed gesprek? Is er altijd wel iemand te vinden. Het is een raar idee om niet meer samen te leven binnenkort. Acht mensen blijven in Zuid-Afrika om een andere minor te doen, sommigen mensen gaan op stage, verspreid over de wereld en een klein deel gaat terug naar Nederland. Toch zijn dit ervaringen en belevenissen die niemand van ons vergeten zal. Het gevoel van Madolo’s valt ook niet uit te leggen, hoe erg het daar als een ‘thuis’ voelt. Zelfs na de allerleukste weekenden, hebben we toch weer zin om iedereen weer te zien en elkaars verhalen aan te horen.

Zuid-Afrika is voor mij ‘the time of my life’. Ook al vind ik het vervelend om deze geweldige tijd achter me te laten, kijk ik er ook naar uit om terug te gaan naar Nederland. Om iedereen weer te zien en verhalen te delen, maar ook om mijn laatste minor doen, zodat het studeren gedeelte is afgerond en een mooie stageplek te zoeken voor het laatste jaar. De komende dagen ga ik in ieder geval nog heel erg genieten, en natuurlijk ook hard studeren.

Heel veel lieve groeten uit het mooie Zuid-Afrika, en tot snel!