Onze tour naar en in Swaziland

Op de regenachtige dag 31 januari begon onze tour van Johannesburg naar Swaziland. Na een vluchtig ontbijt zijn we door de taxi naar Sandton gebracht waar we een gloednieuwe Toyota Corolla meegekregen. Gelukkig hadden we er een navigatie bij gehuurd! Rond half 1 vertrokken we dan eindelijk. Helaas stuurde de navigatie ons niet gelijk via de grote weg, dus het ging wat traag. Met hier en daar een verkeerde afslag, ging het eigenlijk best goed. Eindelijk hadden we de grens van Zuid-Afrika en Swaziland bereikt in het pokkenweer. Bij de grens begon pas het echte avontuur. Er stond niet aangegeven dat je een stempel moest halen bij beide grenzen, dus dit duurde even voordat we het doorhadden en voordat het geregeld was. Het begon inmiddels steeds donkerder te worden. Helaas kwamen we toen we Swaziland inkwamen in een zware mist. De mist was zo dicht dat we de mistlampen aan moesten doen. Leonie liet haar rijskills wel zien, ik stond doodangsten uit in de auto, maar zij deed ´t super. Uiteindelijk zaten we in de richting en was het al pikkedonker. We gingen een oranje zandpad in, omdat er een bordje Mlilwani Wildlife Sanctuary stond. En ons park was een Wildlife Game Park resort in Mlilwani. Na meer dan een halfuur de auto laten lijden onder erbarmelijke omstandigheden van het zandpad vol kuilen en greppels, kwamen we tot de conclusie dat we er niet kwamen. Helaas voor ons zaten we precies goed, we hadden nog een keer rechtdoor over een wildrooster moeten gaan, dan waren we er geweest, maar goed dat deden we dus niet. We gingen op zoek naar de grote weg om daar verder te zoeken naar een bord met Wildlife Game Resort erop. Dit vonden we niet, wel een lodge, waar Leo en ik het gingen vragen. Binnen rook ’t er gezellig naar eten en bier en uiteindelijk ging een legerofficier ons helpen. Hij riep zijn soldaat en die begroette hem saluerend. De officier legde hem uit dat we verdwaald waren en dat hij ons de plaats van bestemming moest wijzen. De soldaat knikte en salueerde en stapte in de Jeep. Wij volgden hem op de voet en op een gegeven moment sloeg hij af naar links en stopte de auto. ‘Nog even rechtdoor, het is niet ver meer zei hij’. We bedankten hem en we dachten ‘Fuck! Dit is weer dat oranje zandpad!’. Deze keer zijn we wel over het wildrooster gereden en kwamen we bij een slagboom tot onze vreugde. De bewaker die er stond scheen alles zeer lachwekkend te vinden, maar al met al deed hij wel de slagboom omhoog. Met een routebeschrijving die hij ons vertelde, vervolgden we onze trip. We waren dichtbij en noooo, door het slechte weer was het zandpad modderig geworden en kwam de auto vast te zitten. Lekker dan, ook dat nog! Inmiddels had de klok al 22.00 uur geslagen. Leo en ik gingen de auto uit op zoek naar hulp. Yv bleef in de auto zitten. Na veel gezoek in het pikkedonker met een klein lichtje van de telefoon vonden we eindelijk iemand. We legden het uit en hij en hij ging hulp voor ons halen. Dit gebeurde allemaal op Afrikaans tempo, en Leo en ik zaten er helemaal doorheen, omdat Yvon alleen in de auto zat, en die kon hem wel eens helemaal gaan flippen. Drie kwartier later, zaten Leo en ik met twee rangers (met twee jachtgeweren, want er konden wel eens Hippo’s in de weglopen) in een open Range Rover om naar de auto terug te gaan. Gelukkig troffen we een zeer kalme Yvon aan, dus dat was een geruststelling. Met veel vaart reed een van de mannen onze Toyota uit de modder. Toen we eenmaal allemaal bij een waren bij de receptie, kregen we een upgrade toegewezen. Een super mooi hutje (een Behive) was voor ons. Na een reis van ongeveer negen uur was dit hutje een verwelkombare plek. De dag erop werden we rond half 11 wakker, en gingen ons maar eens aankleden. We gingen op verkenning in het Wildlife park. Het rook er vuur en middeleeuwen. Zo zag het er ook een beetje uit. Onderweg naar het restaurant kwamen we wast zebra’s tegen die stonden te chillen bij een boompje. Het werd een rustig dagje en we hebben heerlijk gezwommen en gesocialized met superleuke kids uit Swaziland die ons gelijk als hun vrienden beschouwden. Na aandringen van Leo en Yv nog een balletje getrapt met de jongens die langs de kant van het zwembad aan het voetballen waren. Helaas ben ik deze dag wel redelijk verbrand. Wel grappig was dat er allemaal dieren gewoon langs je hutje liepen. Leo heeft nog een leuk filmpje van een zebra die recht voor onze deuropening stond te eten. We gingen vroeg slapen, want de dag erop stond om 6:30 alweer de wekker. Waarom zo vroeg? Omdat we gingen (dit had ik ook niet van mijzelf verwacht), paardrijden! Na een ontbijtje in het restaurant verzamelden we bij de paardenplek. Hier kregen we alle drie een paard toegewezen. Na een weifelende blik stapte ik op mijn witte schimmel. Toen we eenmaal in beweging kwamen vond ik het drie keer niks, ik dacht: neee, ik wil eraf, dit is toch niet chill! Maar Leo gaf me tips en wat bemoedigende woorden, dus ik bleef er maar op zitten. Al met al was het supervet. Door de Swazilandse landschappen hebben we gereden en zelfs gedraafd. We zagen onderweg nog behoorlijk wat dieren. Zebra’s, Gnoes en zelfs een grote krokodil. Na het paardrijden hebben we ons opgefrist en hebben we nog wat gegeten. Hierna zijn we doorgereden (in ons inmiddels oranje Toyota die eerst zilverkleurig was) naar Richards Bay, maar hierover later meer!